رنجش تا بخشش

سلام
من سیدمحمد عرشیانفر هستم.

می‌خوام یک رازِ بزرگ از یک تحولِ بزرگ در زندگی خودم رو به تو دوست عزیزم عرض کنم.

من سالیانِ سال حسابی کار می‌کردم… چهار موتوره کار می‌کردم… خیلی کارهای مختلف هم انجام می‌دادم… خیلی هم تایم می‌گذاشتم… سخت هم کار می‌کردم…

ولی می‌دیدم به جای اینکه پیشرفت کنم، حتی دارم پسرفت می‌کنم!

خیلی این مسئله برام سنگین بود و گرون تموم شده بود، اینقدری که خواب و خوراک رو از من گرفته بود. تا اینکه خداوند به من لطف کرد و یک معلم الهی رو در مسیر زندگی من قرار داد و اون معلم الهی راز این پسرفت‌های من رو به من گفت چشم من رو به حقایق باز کرد…

اون معلم الهی به من یاد داد که علت پیشرفت نکردن تو «رنجش‌های در کف وجود توست» که سالیانِ ساله اون‌ها رو پنهان کردی و سراغ اونها نمیری…

چون «بخشش» هنر انسان‌های بزرگه و پنهان کردن رنجش‌ها و خشم‌ها کار آدم‌های ضعیفه.

او به من گفت تو از خودت هم رنجش داری!
تو از خیلی از آدم‌ها  رنجش داری!
اون معلم بزرگ به من یاد داد توی هر اتفاقی، وقتی یک انگشتت به سمت یک نفر یا یک اتفاقه، سه تا انگشت دیگه‌ات به سمت خودته!

آدم‌های شجاع، اون کسانی هستن که با قدرت دستشون رو بالا می‌گیرن و خودشون رو مسئول تک‌تک اتفاق‌های  زندگی‌شون می‌دونن و آدم‌های ضعیف و ناتوان، دیگران رو مسئول نرسیدن اونها به خواسته‌هاشون می دونن!

تحول زندگی من
وقتی شد که تونستم
با هر تکنیکی و ترفندی که شده،
تمام اون آدم‌ها رو
که بر هر نحوی ازشون دلخور بودم،
کینه و رنجش در حد تنفر داشتم،
ببخشم…

اگر تو دوست عزیزم  فکر می‌کنی
به اندازۀ کافی پیشرفت نمی‌کنی،
حالت خوب نیست،
به اندازۀ کافی از زندگیت لذت نمی‌بری
شاید تو هم مثل من خیلی رنجش‌های ریز و درشتی داری که به هر دلیلی هنوز موفق  به بخشیدن اونها و بستن پروندهٔ اونها توی وجودت نشدی…

به لطف خدای عزیز، کارگاهی رو آماده کردم تحت عنوان کارگاه «از رنجش تا بخشش» که به صورت آنلاین برای دوستان عزیزی است که دنبال جواب این سوال می‌گردند:

چرا ما با وجود این همه تایم و این همه زحمت، به اندازه کافی پیشرفت نمی‌کنیم؟!

این کارگاه برای کسانی است که دوست دارند پرونده‌های ریز و درشت خشم‌ها، کینه‌ها، نفرت‌ها و رنجش‌های فرو خوردهٔ سالیانِ سال خودشون رو ببندن…

امیدوارم همه‌مون بتونیم توی این دوره، پروندهای باز رنجش‌ها و کینه‌ها و خشم‌های ریز و درشت‌مون رو ببندیم و اونجا، بال‌های بسته شدهٔ پروازمون رو باز کنیم و پرواز کنیم به سمت آسمانِ عشق و شادی و سلامتی و ثروت…منتظرت هستم… به امید دیدار
سیدمحمد عرشیانفر